Elke keer als ik het bureau Burger- en vreemdelingenzaken van de gemeente Sint-Jans-Molenbeek binnenkom wordt ik vragend aangekeken. De vorige keer kwam ik ruim voor de gemeenteverkiezingen mij aanmelden voor het kiesregister als burger van de EU. Ze keken mij aan of ze water zagen branden. ‘Komt die gast zich nu vrijwillig melden om straks verplicht te moeten stemmen?’ zag ik in de ogen van de vrouw achter de balie terwijl ze mij vriendelijk verzocht even te wachten haar collega’s erbij riep.
Vandaag kwam ik om mij actief te registeren in het donorregister. België kent een vergaand systeem waarbij je donor bent ook als je je niet registreert. Actief registeren wordt daarnaast toch ook sterk aangeraden en ik dacht dat dit zeker voor mij als niet-Belg nog wel eens eventuele problemen uit de wereld zou kunnen helpen.
Dus via de website BelDonor.be download ik een formulier. De naam BelDonor doet vermoeden dat ze donors op overschot hebben en je na een simpel telefoontje een donorhart door UPS geleverd krijgt. Vandaag besteld morgen in huis. Maar aangezien dit niet het geval is meld ik mij aan.
Met dit formulier ga ik naar het gemeentehuis. Daar kijken ze mij wederom vragend aan en worden enkele collega’s geconsulteerd. Ik wordt naar de afdeling gestuurd waar normaal huwelijken en geboortes worden aangegeven. Het door mij zorgvuldig ingevulde formulier van BelDonor.be wordt van tafel geveegd en de medewerkster die het zelf ook allemaal wat veel lijkt te vinden haalt vier formulieren in drievoud uit de printer.
Na alle formulier ondertekend te hebben bevestigd de baliemedewerkster mijn inschrijving. “Normaal gezien zou de inschrijving vandaag doorgevoerd moeten zijn. Anders uiterlijk morgen, sorry” verzekerd ze. “Geen probleem”, antwoord ik. “Ik ben toch niet van plan het morgen nodig te hebben"